Bussen, bergen en nog wat
Door: Mekongfietser
Blijf op de hoogte en volg Mekongfietser
18 Maart 2014 | Costa Rica, Liberia
De Mekongfietser is blij dat hij zijn fiets heeft thuisgelaten en toert per bus. Van deze bussen zijn er verschillende variaties. Je hebt de luxe bus, met airco en zo, je hebt gewone bussen en je hebt kippenbussen. Dat zijn de goedkoopste en dus veel door mij gebruikt. Hier zitten wel nadelen aan. Het ding dreigt de hele tijd uit elkaar te rammelen; comfort is een buitenaards begrip; je staat vaker wel dan niet tussen de opeengepakte passagiers en je oren tuiten naderhand van het geraas.
Als ik met de fiets was gegaan, was het een ware helletocht geworden, want alle drie landen zijn behoorlijk bergachtig en de nooit ophoudende hellingen bevatten de hele tijd stukken van pakweg 200 meter met een percentage tussen de 15 en 25%. Dan ga je kapot en wat ook meespeelt, is dat de afstanden tussen steden vaak behoorlijk zijn. En ook de zon is een gemene kloothommel.
Na de carnaval reisde ik door naar Boquete, in noord-Panama. Dit ligt in de bergen en zowat tegen de vulkaan Baru aan. Het leek wel of ik in Zwitserland zat, zo mooi was het daar. Alles groen, koel, veel rivieren en ook veel gepensioneerde Amerikanen die daar een luxe villa hebben gekocht (Private Property! Do Not Pass!). Ik heb hier wandeltochten gemaakt van rond de 20 km en kreeg er geen genoeg van. Echt een aanrader, dat Boquete. Alleen jammer dat 's avonds na 9 uur alles is uitgestorven - zoals zoveel plaatsen hier. Dus koop je overdag een paar blikken bier, legt ze in een emmer wáter om ze koel te houden en naderhand smaakt de pils voortreffelijk. Meestal om 10 uur slapen.
Costa Rica in en veel verschil maakte het niet. Alleen zijn de hotelprijzen wat lager (wat dat betreft is Panama keiduur!). Na wat omzwervingen strandde ik in Quepos, een badplaats, met de bedoeling om een paar dagen aangenaam op het strand te vertoeven. De eerste dag bleef ik maar 2 uur en dat was heel verstandig, want ik was nog wat bleekjes. De volgende dag terug, ondanks het licht schrijnende gevoel rond mijn schouders. Ik huurde een parasol en ligstoel, want het leek me geen goed idee om de hele tijd in de zon te liggen. Zo dacht ik de zon te slim af te zijn, mar die zat al in zijn vuistje te lachen. Wat bleek? Om af te koelen sprong ik een aantal malen in zee en ging aan bodysurfen doen. Er komt een hoge golf aan en op het juiste moment spring je omhoog en surft als het ware op de golf. Leuk, maar je hebt niet in de gaten dat je soms langer dan een uur in het water bent en daar krijgt die zon je te pakken. Sjongejonge, ik heb me nog nooit zo verbrand! En zeer dat het deed! Maar boven alles baalde ik van het feit dat ik geld had uitgegeven voor een parasol.
Nu zit ik in Liberia en morgen trek ik Nicaragua in. Voor de zoveelste keer en ik zit er hard aan te denken ook voor de laatste keer. Ik heb het eigenlijk allemaal hier wel gezien. Ik ken nu alle landen van Midden-Amerika en ondanks de mooie plekken (Panama) is er geen verrassing meer. De laatste week staat al min of meer vast. Even een eiland aandoen (Ometepe), dan een dag naar Granada en dan op naar mijn gastgezin van 1987. Na een paar dagen naar Managua, de hoofdstad, het vliegtuig in en dan naar huis (via Panama-Stad naar Amsterdam).
Is het weer een afgesloten boek, dat ik niet meer open ga doen.
Iedereen de groeten, bedankt voor het commentaar en verbrand je niet aan die lentezon.
Laatste heldenfeit: ik heb gisteren literflessen bier gekocht. Na twee van die bottels ging ik teut en met klotsende pens slapen. Vanmorgen moest ik bijna 3 minuten lang pi... eh plassen.
Als ik met de fiets was gegaan, was het een ware helletocht geworden, want alle drie landen zijn behoorlijk bergachtig en de nooit ophoudende hellingen bevatten de hele tijd stukken van pakweg 200 meter met een percentage tussen de 15 en 25%. Dan ga je kapot en wat ook meespeelt, is dat de afstanden tussen steden vaak behoorlijk zijn. En ook de zon is een gemene kloothommel.
Na de carnaval reisde ik door naar Boquete, in noord-Panama. Dit ligt in de bergen en zowat tegen de vulkaan Baru aan. Het leek wel of ik in Zwitserland zat, zo mooi was het daar. Alles groen, koel, veel rivieren en ook veel gepensioneerde Amerikanen die daar een luxe villa hebben gekocht (Private Property! Do Not Pass!). Ik heb hier wandeltochten gemaakt van rond de 20 km en kreeg er geen genoeg van. Echt een aanrader, dat Boquete. Alleen jammer dat 's avonds na 9 uur alles is uitgestorven - zoals zoveel plaatsen hier. Dus koop je overdag een paar blikken bier, legt ze in een emmer wáter om ze koel te houden en naderhand smaakt de pils voortreffelijk. Meestal om 10 uur slapen.
Costa Rica in en veel verschil maakte het niet. Alleen zijn de hotelprijzen wat lager (wat dat betreft is Panama keiduur!). Na wat omzwervingen strandde ik in Quepos, een badplaats, met de bedoeling om een paar dagen aangenaam op het strand te vertoeven. De eerste dag bleef ik maar 2 uur en dat was heel verstandig, want ik was nog wat bleekjes. De volgende dag terug, ondanks het licht schrijnende gevoel rond mijn schouders. Ik huurde een parasol en ligstoel, want het leek me geen goed idee om de hele tijd in de zon te liggen. Zo dacht ik de zon te slim af te zijn, mar die zat al in zijn vuistje te lachen. Wat bleek? Om af te koelen sprong ik een aantal malen in zee en ging aan bodysurfen doen. Er komt een hoge golf aan en op het juiste moment spring je omhoog en surft als het ware op de golf. Leuk, maar je hebt niet in de gaten dat je soms langer dan een uur in het water bent en daar krijgt die zon je te pakken. Sjongejonge, ik heb me nog nooit zo verbrand! En zeer dat het deed! Maar boven alles baalde ik van het feit dat ik geld had uitgegeven voor een parasol.
Nu zit ik in Liberia en morgen trek ik Nicaragua in. Voor de zoveelste keer en ik zit er hard aan te denken ook voor de laatste keer. Ik heb het eigenlijk allemaal hier wel gezien. Ik ken nu alle landen van Midden-Amerika en ondanks de mooie plekken (Panama) is er geen verrassing meer. De laatste week staat al min of meer vast. Even een eiland aandoen (Ometepe), dan een dag naar Granada en dan op naar mijn gastgezin van 1987. Na een paar dagen naar Managua, de hoofdstad, het vliegtuig in en dan naar huis (via Panama-Stad naar Amsterdam).
Is het weer een afgesloten boek, dat ik niet meer open ga doen.
Iedereen de groeten, bedankt voor het commentaar en verbrand je niet aan die lentezon.
Laatste heldenfeit: ik heb gisteren literflessen bier gekocht. Na twee van die bottels ging ik teut en met klotsende pens slapen. Vanmorgen moest ik bijna 3 minuten lang pi... eh plassen.
-
19 Maart 2014 - 01:43
Antoon Cranenbroek:
Toon het is hier nu 01.30 uur (wel een beetje laat) en het regent in Bakel.
Wij vinden het hartstikke leuk om die verhalen van jou te lezen.
Het is geweldig om te lezen dat het jou daar prima bevalt, en wat het verbrande van de zon betreft dat kun jij wel best hebben.
Weet je nog wij samen ( met de Boeddhistische Monniken)) in het dorp Pattang Calleere in Saudi Arabia Satea 41 graden en 8 dagen zonder eten en drinken, dan is het verbranden door de zon voor jou geen enkel probleem en is dit een peulenschil. Wel wensen wij jou nog veel plezier en geniet er maar lekker van en sla deze geweldige herinneringen maar lekker op, op de harde schijf boven onder de schedel en niet formateren. Groetjes en liefs van Antoon en Nelly -
19 Maart 2014 - 20:00
Helmy Hurkmans:
je hebter weer een mooi verhaal geschreven .
ikben blij dat je met het openbaar vervoer reist in verband met veiligheid,geniet van de famieli in nicaragua
enals je het zo voelt moet je het zeker afsluiten .
groeten van helmy en frans en geniet van je mischien laatste vakantie in nicaragua
tot binnenkort. houdoe. -
20 Maart 2014 - 00:13
Peggy:
Leuk om jouw verhalen te lezen!
Ik hoop dat je niet al te veel en lang last hebt van je verbrande huid, lijkt me erg pijnlijk en vervelend :-s.
Ondanks dat het voor jou nu geen verrassing meer is, valt er toch heel veel te genieten, dus geniet Toon! Voor je het weet zit je weer in het kikkerlandje :-)
Ik wens je nog heel veel moois en fijns toe, en take care of yourself :-)
-
20 Maart 2014 - 08:26
Truus:
Dag broer
Heel fijn om jou verhaal weer te lezen en dat je het naar je zin hebt ,ondanks die verbranding.
Geniet nog van je reis,en van van het familiebezoek in Nicaragua. En tot slot ,een goede reis terug
IK zie je wel weer op het station in Deurne,of thuis
Groetjes Truus en Evi.
-
20 Maart 2014 - 12:06
Embert:
Hé hé, eindelijk alles gezien in die kleine landjes. Ik vroeg me al af waarom altijd midden-amerika.
Volgende keer Zuid-Amerika? -
23 Maart 2014 - 16:26
Piet:
Ik nie snappe dat superrijke westerling, Antonio 'Bill Gates' Hurkmans, baalt van die paar armzalige peso's – of wat voor muntjes ze daar ook mogen hebben – die hij moet dokken voor een parasol. De verhuurder van parasols op het strand van Quepos, zzp'er Ricardo Costas, moet daar met zijn uit negen leden bestaande gezin (tiende op komst) van leven! Nooit geweten, Toon, dat jij zo'n 'pin' bent!
Inflatie zowat per uur in Costa Rica. Daarom toch deze Hollandse tip: huur zo vroeg mogelijk op de dag tegen vaste prijs een parasol en ga zo laat mogelijk op de dag dollars wisselen, en dan pas de zonneparaplu afrekenen. Dat zal ze leren!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
